شود جامه ات سر به سر عنبری

به عنبر فروشان اگر بگذری

شود جامه ات سر به سر عنبری

اگر بگذری پیش انگِشت گر، 

نیابی از او جز سیاهی ثمر  (فردوسی)

فردوسی در این دو بیت از همنشین خوب یاد می کند که همنشین تو اگر عطر داشته باشد، تو را معطر می کند و اگر زغال فروش باشد، لباس هایت سیاه می شود (انگِشت یعنی زغال)

هر کسی آن چه در وجود خود دارد، نثار تو می کند.