در ستایشِ عقاب

در طبیعت، حیوانات و گلها و گیاهان با توجه به ویژگی های که دارند، نمادهای خاصی را در بر می گیرند، بشر برای بیان برخی مفاهیم که گاه شکلی انتزاعی نیز دارند، از طبیعت کمک می گیرد.

عقاب از برترین نمادهای حیوانی است که تنها عده کمی از آدم ها با آن هماهنگ هستند.

عقاب بالا بالاها پرواز می کند و دورها را در می نوردد و ناب ترین تجربه های پرواز را دارد، بر خلاف کرکس ها و لاشخورها که فقط به مردار و اجساد متعفن پوسیده و متلاشی شده می اندیشند.

عقاب رب النوع خردمندی، عزت نفس، اقتدار و قدرتمندی است، از هیچ چیزی نمی هراسد، به درختان توجهی ندارد، غرق در شکوه جنگلهاست. 

عقاب ها دو نوع دید دارند: یک دید وسیع دارند که از همان بالا و اوج با یک نگاه ،همه دشت را می بیند. دید زوم دید دیگر اوست. که در مرحله دوم که شکار را انتخاب کرد زوم می کند روی هدف و دید وسیع را می بندد پرهای خود را متناسب با شکار تنظیم می کنند تا به هدف برسند. آن ها بسیار هوشیار و متمرکز و هدفمند هستند، ثانیه ای را از دست نمی دهند و میلیمتری هدف را مد نظر دارند.به کهنه ها و پوسیده ها علاقه ندارد، در جست و جوی چیزهای نو و شگفت زندگی را می گذراند. 

باران که شدید می شود، پرنده ها سریع به دنبال جایی و سرپناهی می گردند تا از تر شدن در امان باشند، عقاب تنها مسافت بیشتری را طی می کند و از ابرها بالاتر پرواز می کند.

همه پرندگان از طوفان و گردباد در هراسند؛ جز عقاب که به انتظار گردباد می نشیند، وقتی آمدن این بادهای تند را حس کرد، بالهایش را باز می کند تا گردباد او را به ارتفاعات بالاتری ببرد.

عقاب نمادی عالی است برای افراد بزرگی که بی توجه به حقیران و تنگ چشمان که ناب ترین و زیباترین لحظه ها را تجربه می کنند.

افرادی که از نو متولد می شوند و خاطرات و عادات تلخ و ویرانگر را از خود دور می کنند.

آن ها با افراد ضعیف و سست اراده همراه نمی شوند.

عقاب بهترین نماد برای افراد موفق است.

افرادی که نگرشی عقابی به جهان دارند.

همین نگرش تفاوت را بین آدمها خلق می کند.

این افراد در قلب خود به جای کینه و انتقام، عشق را پرورش می دهند، سبک بال هستند، چون عشق بالا می برد و کینه ورزی پایین می آورد.

مشکلات و حوادثی که مانند باد تند هستند برای این افراد باعث رشد و شکوفایی هستند و بالابرنده هستند و رشد دهنده.

آزادگی و رهایی ازقید و بندها از نگرش عقابی می آید.

تنها یک پرنده به نام درونگوی سیاه است که بر پشت عقاب می نشیند و گردن او گاز می گیرد، عقاب با او نمی جنگد، فقط ارتفاع بالاتری را می پیماید، در آن ارتفاع، نفس کشیدن برای آن پرنده سخت می شود و سقوط می کند.

  افرادی با نگرش عقابی وقت خود را برای جنگیدن با هر کس و ناکسی تلف نمی کنند، به شیوه خود و فقط با اوج گرفتن، از آن افراد دور می شوند.

پس اگر می خواهیم رشد کنیم، باید از سبک زندگی عقابانه بهره ببریم، با عقاب صفت ها همنشین شویم نه کفتارها و کرکس ها. 

اعتلای روح تنها در عشق ورزیدن و پرواز کردن میسر است و دور شدن از تنگ نظران و روح های حقیر.

در مسایل زندگی، عقاب صفت ها، کل ماجرا را با دیدی وسیع می بینند و ارزیابی می کنند، آن گاه برای حل تک تک مشکلات، بر آن تمرکز می کنند تا به خوبی از آن بحران عبور کنند.

در برخورد با پدیده مرگ هم آن ها متفاوت هستند.

زیبا زندگی می کنند و زیبا می میرند.

پرویز ناتل خانلری مرگ زیبا و شکوهمند این پرنده را درشعر «عقاب» به زیبایی به تصویر کشیده که  ابیاتی ارزشمند در توصیف زیستن متعالی است.

و اما در پایان…

می خواهم اضافه کنم اگر مثل عقاب نیستیم، لااقل مثل زاغها نباشم.سعی کنیم اصیل باشیم. مدام یاد بگیریم که بهتر زندگی کنیم. مطمئناً همه نمی توانیم بیل گینس باشیم، نمی توانیم استیوجابز باشیم، همه نمی توانیم بهترین بازیکن صحنه زندگی باشیم؛ اما می توانیم از تمام پتانسیل خودمان استفاده کنیم تا از نقطه A به نقطه B برسیم و تاثیرگذار بر زندگی خودمان و اطرافمان باشیم. این گونه است که بهترین قصه زندگی خودمان را بنویسیم