چون طفلِ دوان در پیِ گنجشکِ پریده

بس در طَلبَت کوشش بی‌ فایده کردیم
چون طفلِ دوان در پیِ گنجشک پریده

(سعدی)

ما به این جهان آمدیم برای تجربه شگفت از زیستن متعالی.

هدف تنها انسان شدن است و رفتن.

نه دکتر شدن و رفتن.

نه ازدواج کردن و رفتن. 

نه مادر و پدر شدن و رفتن.

نه کتاب خواندن و رفتن.

نه کتاب نوشتن و رفتن.

نه خانه و ماشین خریدن و رفتن.

نه ……….و رفتن.

همه این تجربه ها هستند تا در پرتو آن ها قابلیت انسان تر شدن بیابیم.

به بیراهه رفتن است اگر هدف را از یاد ببریم. بیهوده زیستن است اگر زندگی ما پر باشد از تجربه های بی فایده و پراکنده ای که ما را نسازد.