بهر لقمه گشته لقمانی گرو
مولانا با تعابیر خاص خودش مفاهیمی اساسی را درباره انسان مطرح کرده است
یکی از این موارد،واژه لقمه است. لقمه در همان مفهوم اصلی یعنی طعام در نظر مولانا امر مهمی است که در بحث خودشناسی هم نقش دارد.
افلاکی در مناقب العارفین از قول مولانا می‌گوید: « لقمه را چندان که توانی خوردن، بخور؛ اما نگاه دار تا خود را در امور دنیا خرج نکنی؛ البته جهد کن تا عمر در راه حکمت و بصیرت صرف شود؛ والا لقمه تو را خورده باشد. لقمه را بخور؛ اما نگاه دار تا لقمه تو را نخورد »
یعنی در حالی که در این دنیا زندگی می‌کنی و از مواهب الهی بهره‌مند می‌شوی، مراقب باش که اسیر و گرفتار آن نشوی. لقمه علاوه بر طعام می‌تواند هر موقعیت و جاه و مقام این دنیایی هم باشد. پس بهوش باش تا دربند نشوی و آن بعد وجودیت که حکمت از آن می‌زاید، خاموش نگردد:
بهر لقمه گشتی لقمانی گرو
وقت لقمان است لی لقمه برو
تغذیه روحی و روانی توام با جسمانی تعادلی را در سبک زندگی آدمی ایجاد می‌کند که شخصیتی متعادل‌تر می‌سازد
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.