بی ادب محروم ماند از لطف رب

 و بی ادب بخاطر محرومیت از چنین شخصیتی، از سایر مواهب هم محروم می‌شد. بی ادبی از ناکسی است. از نرسیدن به آگاهی است و چه لطفی بزرگتر از آگاهی وجود دارد.

از خدا جوییم توفیق ادب / بی ادب محروم ماند از لطف رب

بی ادب تنها نه خود را دشت بد / بلکه آتش در هم آفاق زد

ادب داشتن از شناخت می‌آید. هر لحظه و هر ااتفاقی ادب خود را می‌طلبد. درک چگونه نگاه کردن به اتفاق آن لحظه، ادب آن لحظه است.