هر بودی بودا شده بود.

برگی نه ، شاخی نه،  باغ فنا شده بود .

مرغ مکان خاموش، آن خاموش، این خاموش ،خاموشی  

گویا شده بود.

آن پهنه چه بود:

با میشی گرگی همپا شده بود .

نقش صدا کم رنگ ، نقش ندا کم رنگ ، پرده مگر تا شده بود.

من رفته ، او رفته ، ما بی ما شده بود .

زیبایی تنها شده بود.

هر رودی دریا

هر بودی بودا شده بود.

                      “سهراب سپهری”

سهراب نازنین تحت تاثیر فضاهای عارفانه بودایی و و آن نگرش به شکل دیگری به زندگی می نگرد. 

هشت کتاب سهراب تحت تاثیر این فضای عارفانه، طراوات و زیبایی یافته است.