توهم زندگی

ذهن و قوه تخیل ما گاهی چنان ما را گول می زند که خیال می کنیم داریم زندگی می کنیم و گاه این توهم تمام عمر و حیات دنیوی ما را در می نوردد. 

گاهی تمام لحظه ها بدون حضور سپری می شود. به تاریخ تولد خود می نگریم و خیال می کنیم داریم زندگی می کنیم. در حالی که حتی به اندازه یک پروانه هم زندگی نکرده ایم. در چنین حالتی تمام دقایقی که سپری شده دقایق مردن و از نو ساخته شدن سلولها بوده است و بس و نه زیستن حقیقی.

کسی که به دنبال معنایی برای زندگی خود نیست، شعر و هنر و شور زیستن در او خاموش است. او فقط از تن تشکیل شده است و بس. 

زمانی که به چیزهای دم دستی دل خوش می کنیم. آویختن به اتفاقات لحظه و مانند میمونی از این شاخه به آن شاخه پریدن بدون دریافت مغز لحظه ها نزول و سقوط ماست از هسته زندگی.