ذهن ناآرام

ذهن در ساختار وجودی ما تنها یک ابزار است که هر وقت به حساب و کتاب و رتق و فتق امور به آن احتیاج داریم، استفاده می کنیم و زمانی که لازم نیست بی جهت در هر امری به او اجازه دخالت نمی دهیم. چون ظرفیت او محدود است و توان حمل بار سنگین امور مختلف روان انسان را ندارد؛ پس در چنین شرایطی است که ناآرامی را تجربه می کنیم.

البته این به معنای جنگیدن و مبارزه با ذهن نیست بلکه باید فقط به ماهیت آن توجه کرد. سرکوبی ذهن نادرست است. تنها کاری که می کنیم این است که شاهد فعالیت ذهن باشیم، ببینیم که چگونه تلاش می کند تا برای ما خط مشی مشخصی کند و جهت بدهد و راه را از چاه نشان دهد؛ البته می دانیم که ذهن خود چاه ویل گرفتاران ذهن است.